Op maandag 6 februari heeft het bestuur van de Stichting HBU samen met twee Honoursstudenten van Farmacie en Molecular Life Sciences het symposium “The Future of Science” georganiseerd. Het doel van het symposium was om meer te leren over de verschillen binnen de wetenschap: wat is het verschil tussen onderzoek doen aan de universiteit, binnen een bedrijf, en voor een overheidsinstituut als het RIVM? Daarnaast was het doel om studenten te stimuleren om na te denken over hoe de wetenschap er in de toekomst idealiter uit zou moeten zien. Alle geïnteresseerde Honoursstudenten aan de UU binnen de bètawetenschappen waren welkom om het symposium bij te wonen. Uiteindelijk mochten we tegen de 40 studenten verwelkomen!

Het symposium werd geopend door prof. Femke van Wijk. In haar praatje trok Van Wijk een parallel tussen mieren en wetenschappers. Verrassend genoeg blijken die nog aardig veel overeen te hebben. Zoals mieren in een zogenaamde dodenspiraal terecht kunnen komen als zij signalen aan elkaar blijven geven als ze rondjes lopen, zo zijn wetenschappers op het moment te veel bezig met rondjes lopen in de publicatiecyclus. In plaats van dat de nadruk ligt op het onderzoek zelf, wordt er nu (te) veel aandacht besteed aan het schrijven van een mooi artikel. Bovendien gaat er vervolgens (te) veel geld naar het mogen publiceren van dat artikel in een wetenschappelijk tijdschrift. Op deze manier werken wij met z’n allen voor het systeem, in plaats van dat het systeem voor de wetenschap werkt. Zoals mieren uit een dodenspiraal kunnen worden gelokt met een sterk aanlokkelijk signaal, zo kunnen wij als wetenschappers ook allemaal iets veranderen in het systeem waarin wij nu zijn beland. Als toekomstige wetenschappers is het belangrijk om hierover te blijven nadenken en met nieuwe innovatieve oplossingen te komen om het systeem te helpen veranderen.

Na het praatje van Van Wijk was dr. Monique Slijper uitgenodigd om meer te vertellen over haar carrière aan de universiteit en in het bedrijfsleven. Wat zijn de verschillen tussen onderzoek doen aan de universiteit en onderzoek doen voor een bedrijf? Een van de eerste dingen die ter sprake kwam was de hoge werkdruk binnen de universiteit. Binnen een bedrijf is de werk-privébalans toch vaak wat beter en liggen de lonen toch vaak wat hoger. Tegelijkertijd is er binnen een bedrijf vaak wat minder vrijheid en is het doel van het onderzoek toch uiteindelijk vaak geld verdienen. Aan de universiteit ligt de werkdruk dan wellicht wat hoger en liggen de lonen wat lager, maar zijn er wel meer mogelijkheden om aan een project te liggen waar je interesses liggen. Het is goed om te beseffen dat elk bedrijf en elke onderzoeksgroep weer anders is. Een wetenschappelijke carrière is niet altijd te plannen. De boodschap die dr. Slijper aan de studenten meegaf was om alles zelf te ontdekken. Ver vooruit plannen kan wel, maar bijzondere kansen komen vaak onverwachts om de hoek.

Toen we meer hadden gehoord over werken als onderzoeker voor een bedrijf, kwam als derde spreker dr. Linda Visser meer vertellen over onderzoek doen binnen een overheidsinstituut. Na een PhD te hebben gedaan binnen de virologie is zij als bio-informaticus aan de slag gegaan bij het RIVM in Bilthoven. In haar presentatie vertelde ze meer over een onderzoek dat nu binnen het RIVM wordt uitgevoerd naar verschillende strains van meningokokken. Hiermee liet ze mooi zien dat binnen het RIVM de nadruk van het onderzoek niet ligt op publiceren of geld verdienen, maar dat het onderzoek gericht is om een beleid te vormen voor de nationale gezondheidszorg. De drie verschillende sprekers hebben de studenten een mooie inkijk gegeven in de verschillende takken waar wetenschap wordt uitgevoerd. De verschillen die aan bod zijn gekomen kunnen de studenten helpen nadenken over hun toekomst als wetenschapper en over de mogelijkheden na het afronden van een studie.

Na drie presentaties zijn we met elkaar in discussie gegaan over het onderwerp ‘predatory journalism’. Dit is een groeiend probleem waarbij wetenschappers door ‘fake journals’ worden benaderd om hun paper in te zenden, wat hierna zonder te bekijken online wordt gezet, waarna wetenschappers de rekening krijgen voor de publicatie. Daarbij draagt deze manier van publicatie, zonder peer-review, enorm bij aan de verspreiding van misinformatie. Via de sociale media is het lastig onderscheid maken tussen échte wetenschap en predatory journalism. De risico’s die hiermee gepaard gaan zijn duidelijk geworden tijdens de Corona pandemie. Met elkaar hebben wij gebrainstormd over hoe dit kan worden aangepakt in de toekomst.

De middag is afgesloten met een workshop over het betrekken van patiënten in fundamenteel kankeronderzoek. Dr. Colette ten Hove kwam meer vertellen over het Oncode-instituut en hoe zij proberen artsen, onderzoekers en patiënten met elkaar in contact te laten komen. Daarbij had ze een ervaringsdeskundige, Inge Roes, en onderzoeker, Antoinette van Weverwijk, meegenomen die met de studenten in gesprek gingen. Wat is het belang van het contact tussen de patiënt en de onderzoeker, en hoe draagt dit contact bij aan het onderzoek zelf? Het is goed om als onderzoeker op te hoogte te zijn wat er in een patiënt omgaat in een behandeltraject. Op deze manier kan de onderzoeker de patiënt beter begrijpen en inzien waarom een patiënt wel of niet besluit mee te doen met een onderzoek. Tegelijkertijd is het belangrijk dat de patiënt de mogelijkheid krijgt meer te weten over het onderzoek en dat de informatie over het onderzoek toegankelijk is. Persoonlijk contact tussen de patiënt en onderzoeker kan hier enorm aan bijdragen.

Al met al was het een leuke, interessante en vooral inspirerende middag waarin de studenten weer veel nieuwe indrukken hebben kunnen opdoen van de mogelijkheden en hindernissen die ze te wachten staan in hun toekomstige carrière als onderzoekers.

_{Deze activiteit is mede mogelijk gemaakt dankzij financiële steun van het Utrechts Universiteitsfonds.}

Het groostste deel van het Honoursprogramma is het individueel project. Aan dit project van ongeveer 400 uur mag elke Honoursstudent een eigen invulling geven. Deze maand zal Valentijn van HP15 meer vertellen over zijn individueel project bij het RIVM.

Van februari tot en met april 2022 heb ik het vak Bioinformatica gevolgd als verplicht onderdeel van het bachelorprogramma. Dit vak vond ik erg leuk en ik merkte al gauw dat ik meer wilde doen binnen dit vakgebied. Het vak werd afgesloten met een symposium. Tijdens dit symposium gaf een onderzoekster / bioinformaticus van het RIVM een interessante presentatie over de genetische surveillance van Bordetella pertussis, de bacterie die kinkhoest veroorzaakt. Na de presentatie ben ik gelijk op haar afgestapt met de vraag of het mogelijk zou zijn om een stage te lopen binnen het RIVM en aan de slag te gaan met een project binnen dit onderwerp. Al vrij snel mocht ik op kennismakingsgesprek komen en in juli 2022 ben ik gestart met een stage van 7 weken.

Voor kinkhoest is een vaccin opgenomen dat is opgenomen in het Rijksvaccinatieprogramma. Dit vaccin is gericht tegen vijf verschillende eiwitten op het oppervlak van de bacterie. In de afgelopen jaren zijn er steeds meer bacteriën aangetroffen die nog slechts twee van deze vijf eiwitten op het oppervlak hebben. Hierdoor bestaat de kans dat het vaccin minder effectief wordt. Op den duur zou een vaccin hierdoor niet meer voldoende bescherming kunnen bieden aan de populatie. Binnen het RIVM wordt daarom nauwlettend in de gaten gehouden hoe de kinkhoestbacteriën in Nederland eruit zien. Dit is belangrijk om de effectiviteit van het Rijksvaccinatieprogramma te behouden en tijdig aanpassingen te doen als dit nodig is. Dit wordt ook wel ‘surveillance’ genoemd.

Wanneer iemand in Nederland wordt gediagnosticieerd met kinkhoest, wordt er een isolaat opgestuurd naar het RIVM (als dit mogelijk is). Bij het RIVM wordt de bacterie gesequenced. Aan de hand van de sequencing data kan er worden onderzocht hoe verschillend de bacterie is ten opzichte van andere bacteriën die zijn ingestuurd. Op deze manier kan worden onderzocht hoe de populatie van kinkhoestbacteriën in Nederland eruit ziet. Tijdens de analyse van de sequencing data wordt meestal gekeken naar het aantal verschillende allelen binnen een set van genen in het genoom van de bacterie. Deze set van genen wordt ook wel een ‘schema’ genoemd. Voor Bordetella persussis waren meerdere schema’s beschikbaar. Tijdens mijn stage heb ik de opdracht gekregen te onderzoeken welk schema het meest geschikt zou zijn om de pertussis populatie in Nederland in kaart te brengen. Hierna heb ik met dit schema de populatiestructuur in kaart gebracht. Tot slot heb ik onderzocht of ik met de sequencing data ook al uitspraken kon doen over de aan- of afwezigheid van de eerder genoemde vijf target eiwitten van het vaccin.

Tijdens mijn stage binnen het RIVM heb ik veel nieuwe dingen geleerd op het gebied van programmeren en data-analyse. Ik heb kennis gemaakt met Python en verschillende command-line tools. Ik heb mijn eerste eigen ‘programmaatjes’ geschreven waarmee ik data-analyses heb kunnen uitvoeren. Het was erg leuk en leerzaam. Bovendien heb ik een mooi beeld gekregen van het onderzoek dat wordt gedaan binnen het RIVM en heb ik veel mensen hier mogen leren kennen. Deze stage heeft mij erg enthousiast gemaakt om verder te gaan binnen de bioinformatica.

Op woensdag 25 januari hebben HP15 en HP16 tijdens de maandelijkse bijeenkomst een bezoek gebracht aan Single Cell Discoveries. Dit bedrijf is in 2018 opgericht en is in het Hubrechtinstituut gevestigd. Single Cell Discoveries biedt verschillende services aan op het gebied van single-cell-sequencingtechnieken en helpt hiermee onderzoeksgroepen bij nieuw innovatief onderzoek. Voor nog niet zo’n lange tijd stellen deze technieken onderzoekers in staat om processen in afzonderlijke cellen te bestuderen. Tijdens het bezoek hebben we een praatje gekregen van Dylan Mooijman over de missie van het bedrijf. Hoe is Single Cell Discoveries tot stand gekomen? Wat zijn de mogelijkheden en grenzen van de technieken? Wat is de rol van het bedrijf in het onderzoek? Het bezoek is afgesloten met een korte rondleiding over het lab. Het was een leuke en interessante invulling van de maandelijkse bijeenkomst. Deze bezoeken helpen de studenten bij het oriënteren op de mogelijkheden na de studie en zijn daarom erg waardevol.

Mocht u als bedrijf ook geïnteresseerd zijn om Honoursstudenten te ontvangen en meer te laten zien over carrièremogelijkheden binnen uw bedrijf, neem dan vooral contact met ons op!

Op 28 september heeft de eerste communityactiviteit van dit jaar plaatsgevonden. We hebben een escape tour in het centrum van Utrecht gedaan, waarbij we in verschillende teams tegen elkaar hebben streden om als eerste de geheime uitgang van de stad te vinden. Het bleef tot het einde spannend welk team ging winnen. De activiteit vond plaats met HP14, HP15 en HP16. Goede kans voor HP15 en HP16 om elkaar beter te leren kennen en leuk om de ervaringen van HP14 te horen. Een goede kans om iedereen beter te leren kennen dus! We hebben de avond afgesloten met heerlijk Italiaans eten. Kortom een leuke, gezellige avond!

Donderdag 22 september heeft er een graphical abstract workshop plaatsgevonden, georganiseerd door de Activiteitencommissie. Graphical abstracts zijn een grafische weergave van de essentie van een artikel en steeds meer bekende wetenschappelijke tijdschriften vragen wetenschappers om een graphical abstract te includeren in hun artikelen. Het maken van een graphical abstract is dus een handige vaardigheid om te hebben.

De workshop werd geleid door dr. Floor Kropman-Henken. Zij gaf eerst een interactieve inleiding over wat er precies in een graphical abstract moet staan. Vervolgens moesten de deelnemers hiermee oefenen door een aantal voorbeelden van graphical abstracts te beoordelen. Daarna werd de opgedane kennis in de praktijk gebracht; de deelnemende studenten mochten zelf een graphical abstract gaan maken voor een artikel naar keuze. Hierbij konden ze natuurlijk rekenen op hulp in de vorm van de expertise van dr. Kropman-Henken. Dit alles gebeurde onder het genot van kaasstengels en chocoladepepernoten, want een brein heeft energie nodig om goed te kunnen werken.

Al met al was het een leuke en leerzame avond. De deelnemers hebben vaardigheden opgedaan en dingen geleerd die ze de rest van hun academische en wetenschappelijke carrière kunnen gebruiken.

Hey! Ik ben Sam, en in dit stukje wil ik graag vertellen over mijn individuele project. Kanker veroorzaakt wereldwijd bijna een op de zes sterfgevallen, en is daarmee één van grootste doodsoorzaken wereldwijd. Hoewel chemotherapie een effectieve behandeling kan zijn voor veel soorten kanker, veroorzaakt het doorgaans veel bijwerkingen. Eén van deze bijwerking is chemotherapie-geïnduceerde neuropathie (CIPN). Dit treft 60-70% van de patiënten en veroorzaakt pijn en gevoelloosheid die jaren na de behandeling kunnen aanhouden. Tijdens mijn individuele project heb ik onderzoek gedaan naar een potentiële behandeling voor CIPN. Deze onderzoek heb ik bij het lab van Niels Eijkelkamp in het Wihelmina Kinderziekenhuis gedaan.

De potentiële behandeling van CIPN bestaat uit een fusie-eiwit die geconstrueerd is door twee anti-inflammatoire cytokines te fuseren. Cytokines zijn eiwitten die door de cellen van het immuunsysteem geproduceerd worden. Deze cytokines kunnen pro- of anti-inflammatoir zijn. Ik heb deze zomer experimenten uitgevoerd om de werking van het fusie-eiwit op met chemotherapie behandelde neuronen te begrijpen. Als een indicatie van neuronale schade door chemotherapie en herstel door het fusie eiwit, heb ik de lengte van neurieten gemeten. Om de resultaten vast te leggen heb ik een report geschreven. 

Naast het lab werk, heb ik literatuuronderzoek gedaan naar de intracellulaire signaleringscascades van de cytokines die het fusie-eiwit vormen. Het doek van dit onderzoek was om een betere idee te vormen over de mechanismen van de potentiële behandeling.

Mijn individuele project was een waardevolle en leerzame ervaring, waar ik dankbaar voor ben. Ik heb meer ervaring gekregen in het lab en het doen van literatuur onderzoek. Verder heb ik een helderder beeld gekregen van de dynamiek binnen een onderzoeksgroep. Ik heb een dieper begrip gekregen van fusie-eiwitten, CIPN en de signaleringscascades van cytokines. Erg waardevol vond ik het, om bij te mogen dragen aan een onderzoek dat in de toekomst kan helpen om de pijn van miljoenen mensen te verlichten.

Misschien heb je het woord ‘biofabricatie’ al wel eens voorbij zien komen. Bijvoorbeeld toen in het nieuws kwam dat patiënt in het UMC Utrecht is geholpen met een op maat geprinte schedel. Of in de context van gebioprint kweekvlees. In mijn IP-stage heb ik meer ontdekt over dit vakgebied, waarbij 3D print technieken worden ingezet om stukjes weefsel te printen voor fundamenteel onderzoek, het testen van medicijnen en uiteindelijk zelfs weefseltransplantatie.

De stage deed ik bij het RMCU bij de groep van Dr. Riccardo Levato, onder begeleiding van PhD-student Marc Falandt MSc. De groep werkt onder andere aan het verbeteren van de techniek en toepassing van volumetrisch bioprinten met cell-laden hydrogels. Doormiddel van deze techniek worden 3D-objecten, als één geheel, binnen enkele tot tientallen seconden geprint. Door het gebruik van (stam)cellen in combinatie met hydrogel materialen worden biologisch actieve objecten geprint op centimeterschaal, om zo menselijk weefsel na te bootsen.

Momenteel is de groep tegen het einde van een lopend onderzoek naar een van deze nieuwe hydrogel materialen, waarbij nu vooral veel proeven moeten worden uitgevoerd om het printproces te optimaliseren voor deze hydrogel. Het was heel leuk om hieraan bij te kunnen dragen in de internationale omgeving van het RMCU. Ik heb kennis gemaakt met de fascinerende wereld van bioprinten, labervaring opgedaan, en gehoord over allerlei andere gave onderzoeken die gaande waren op de afdeling. Het was een inspirerende periode van mijn bachelor, waar ik dankbaar voor ben. De komende maanden zal ik bezig zijn met de uitwerking van resultaten, en het maken van een animatievideo over volumetrisch bioprinten.

De meest conventionele manier om te checken of studenten de stof van een cursus tot zich hebben genomen, is het afleggen van een toets. Tentamenvragen zijn er in allerlei vormen, maar iedere student krijgt ze wel voorgeschoteld. Voor mijn verdiepende opdracht ben ik aan de slag gegaan met het maken van een oefententamenvragen voor de cursus Moleculaire Mechanismen van Kanker (MMK). Bij dit vak geven onderzoekers van de sectie Molecular Cancer Research van het UMC één of meerdere hoorcolleges over de concepten en resultaten van hun onderzoek. Hierover wordt een schriftelijk tentamen afgenomen. Er waren nauwelijks oefenvragen beschikbaar, dus leek het mij een goed plan om deze aan te vullen met vragen van hoorcolleges, die nog ontbraken. Het concrete idee kwam na een gesprekje met mijn begeleider Kristin Denzer na het tussententamen Infectie & Immuniteit, waar het napraten over het tentamen en verdiepende opdrachten leidde tot een combinatie van de twee: waarom geen tentamenvragen maken? Zo geschiede.

Na een gesprek met Fried Zwartkruis, de cursuscoördinator van MMK, kon ik aan de slag. Hij wees mij op de aanpak en valkuilen van het maken van vragen. Met dit advies bestudeerde ik de hoorcolleges waarover ik vragen zou maken. Aangezien het werkelijke tentamen open vragen bevatten, nam ik deze vraagvorm ook aan. Als oriëntatie heb ik ook literatuur gelezen over tentamenvragen, zodat ik me bewust was van de voor- en nadelen van de vraagvorm en hoe je en open vraag het beste kunt formuleren. Ook literatuur over de concepten van de hoorcolleges gaf mij een beter begrip van het onderzoek dat in de hoorcolleges gepresenteerd werd. Na het opstellen van vragen met modelantwoorden besprak ik ze met de desbetreffende onderzoekers. Ruben van Boxtel en Hugo Snippert ontvingen mij op hun kantoor, Madelon Maurice gaf mij schriftelijke feedback. Discussies over de vragen leverde veel inzichten op over hoe je toetst en hun enthousiasme over het vakgebied stak me aan.

Met deze feedback kon ik een versie maken die mijn medestudenten konden gebruiken om te oefenen voor het tentamen. Veel studenten waren blij om te horen dat ik een oefententamen gemaakt had, dus in dat opzicht was deze opdracht heel dankbaar werk. Van een aantal studenten heb ik hun antwoorden op de vragen en extra feedback ontvangen om de oefentoets te verfijnen. Omdat het oefententamen nu op Blackboard staat, kunnen ook volgende generaties MMK studenten mijn oefententamen gebruiken als oefening. Het was erg interessant om op een andere manier met de stof bezig te zijn en om een product te maken dat nog jarenlang studenten van dienst kan zijn.

Op 20 september vond het interactieve college ‘The dark side of science’ plaats. Dit was de eerste activiteit van het nieuwe academisch jaar en meteen een goed geslaagde. Het college was georganiseerd door de activiteitencommissie en kon plaatsvinden in het Hijmans van den Berghgebouw. Dat was al een eerste succes, maar wat de avond vooral zo leuk en interessant maakte waren de sprekers. 

Prof. Dr. Lex Bouter van de VU was de eerste spreker. Hij gaf een college over integriteit en hoe we ervoor kunnen zorgen dat dit bewaard blijft. Hierbij besprak hij de National Survey on Research Integrity, waardoor het publiek bewust werd van de aard en de omvang van wangedrag binnen het onderzoek. Daarna vertelde hij over de replicatiecrisis, wat gaat over dat slechts een klein deel van de onderzoeken werkelijk repliceerbaar is, en wat de oorzaak hiervan is.  Dit was om aan te geven hoe belangrijk replicatie onderzoek is, maar vooral ook Open Science. Het was een heel interessant college, waardoor we bewuster zijn van wat er allemaal gebeurt in het onderzoek en hoe we dat beter aan kunnen pakken

De tweede spreker was Dr. Adrien Melquiond. Tijdens zijn PhD heeft hij zelf een figuur vervalst, onder druk van zijn begeleider. Het was heel leerzaam om te horen hoe zoiets kan gebeuren. Adrien liet ter plekke zien hoe makkelijk het was om een vervalst figuur te maken en besprak hoe hij het had ervaren om in zoiets verwikkeld te raken. 

Als laatste was Prof. Dr. Ir. Hans Heesterbeek aan het woord. Hij is voorzitter van de commissie wetenschappelijke integriteit van de UU en legde uit hoe wordt besloten wanneer een claim van wangedrag wordt aangenomen of afgewezen. Hierbij gebruikte hij (anonieme) waargebeurde cases, waardoor je een goed idee kreeg van wat dingen zijn waar mensen een melding over maken. Het was heel interessant om het oordeel van de commissie over de claim te vergelijken met je eigen mening erover. 

Door deze verschillende sprekers werd er vanuit vele perspectieven naar het onderwerp wetenschappelijke integriteit gekeken, waardoor het een hele diverse en intrigerende avond was, die de aandacht goed wist vast te houden. 

Beste allemaal,

Mijn naam is Vera Versteegh en ik ben honoursstudent Biomedische Wetenschappen. In dit stuk ga ik jullie meenemen in onze allereerste maandelijkse bijeenkomst van 2022. Enjoy!

Onze avonden vinden vaak plaats in een zaaltje in het WKZ, zo ook deze avond. Als iedereen binnendruppelt rond 17:00 en even bekletst, beginnen wij vaak met de vraag hoe het staat met de notulen van de vorige vergadering en of die al dan niet gelezen zijn. Hierin staan vaak heel wat to-do acties die in het oog gehouden moeten worden, dus niet onbelangrijk. Daarna checken we even bij elkaar hoe het gaat. Zo blijven we op de hoogte van waar iedereen mee bezig is en of iemand hulp nodig heeft. Dit waardeer ik persoonlijk zeer, omdat een praatje in de wandelgangen lastig te maken was in de lockdown waarbij we deels weer over moesten op online onderwijs. Deze keer ging het ook nog over stageplekken voor het afstudeerproject. De een heeft alles al geregeld, de ander heeft er niet eens aan gedacht. Een goed moment om uit te wisselen hoe iedereen dit aanpakt en om elkaar te helpen. Alle commissies passeerden daarna de revue. De activiteitencommissie “Accie” vertelden over het Honours Life Sciences debat, hun pas georganiseerde activiteit. Ik ben hier zelf lid van en heb genoten van de inzichtvolle avond waarbij honoursgroepen van meerdere faculteiten tot elkaar kwamen door te debatteren over onderwerpen als vrouwenquota, dierproeven en een klimaatakkoord voor de wetenschap. De buitenlandse reiscommissie “Reiscie” vertelden over hun voortgang voor onze trip naar Lissabon die in juli plaats zal vinden. Aangezien we vorig jaar niet de grens over konden, kijk ik erg uit naar een week in het buitenland om onze grenzen op biomedisch gebied letterlijk en figuurlijk te verleggen. De redactie vertelde over de laatste nieuwsbrief en we hebben nog gediscussieerd over de afsluitingsceremonie. Dit jaar zullen wij immers ons honoursprogramma afsluiten en dat willen we feestelijk doen. Het HBU bestuur gaf ons ook een update over hun werkzaamheden en daarna konden we beginnen aan ons thema: elke maand kiezen wij op basis van onze interesse een onderwerp of vaardigheid waarin we ons willen verdiepen of verbreden. Deze keer hebben wij Wim Hof, beter bekend als “The Iceman” onder de loep genomen. Dit naar aanleiding van een lezing van het Studium Generale in samenwerking met het Erasmus Medisch Centrum. Wat is er wetenschappelijk gezien bijzonder aan zijn methode en wat gebeurt er met je lichaam in de kou? In groepjes lichtten wij verschillende aspecten hiervan toe. Het immuunsysteem, (vet)metabolisme, zenuwstelsel en de ademhaling werden gepresenteerd middels een zelfgemaakt overzichtsfiguur. Als laatste namen Sam en Elise ons mee in hun Individuele Projecten aan de hand van een tussentijdse presentatie. Sam deed onderzoek in het WKZ aan het effect van synerkine IL4-13 op paclitaxel-geïnduceerde neuropathie. Ingewikkeld onderzoek om over te brengen aan een publiek dat niet ingelezen is, daarom was deze avond daarvoor een goede oefening. Elise nam ons mee in haar magazine over CRISPR-Cas. Dit heuse kunstwerk is nog volledig in de maak. Zij vertelde over haar proces en haar volgende stappen, waarbij ze ook wat vragen de groep in wierp. Na uren discussiëren was iedereen wel toe aan een maaltijd, dus hebben we wok laten bezorgen. Zo kunnen we toch gezellig samen dineren. Je moet toch wat als je niet de stad in kunt voor een avondmaal.

Hopelijk heeft dit verslag jullie een kijkje achter de schermen gegeven bij HP14. Tot snel!